Komunikaty kurii
Komunikat Kurii Metropolitalnej Szczecińsko-Kamieńskiej; zmiana tajemnic żywego różańca na styczeń.
Komunikat Kurii Metropolitalnej Szczecińsko-Kamieńskiej
Czcigodni Księża
W związku z pierwszą niedzielą miesiąca, przypadającą dnia 1 stycznia 2012 r.,
w czasie której organizowane są spotkania Wspólnot Żywego Różańca połączone
ze zmianą tajemnic różańca, przekazujemy wyjaśnienie intencji Apostolstwa Modlitwy na
styczeń, wyznaczonych przez Ojca Świętego Benedykta XVI i prosimy o przekazanie ich
wiernym w parafiach.
Ks. Krzysztof Wąchała SChr
Dyrektor Diecezjalny Papieskich Dzieł Misyjnych
D Y R E K T O R
WYDZIAŁU DUSZPASTERSKIEGO
INTENCJA OGÓLNA
Aby ofiary katastrof naturalnych otrzymywały pomoc duchową i materialną,
potrzebną do odbudowania Życia.
Każdego dnia dociera do nas mnóstwo informacji o innych ludziach. Właściwie od
początku istnienia ludzie doświadczają przeróŜnych katastrof. Wiemy dobrze, Że
najbardziej niszczące są powodzie, śnieŜyce, susze a z nimi związane poŜary, trzęsienia
ziemi, huragany. Przyroda jest nieprzewidywalna. Zresztą człowiek sam poprzez złe wobec
niej postępowanie zakłóca naturalną równowagę działania przyrody.
Często jesteśmy nawet wstrząśnięci patrząc na telewizyjne relacje, na filmy czy
zdjęcia, które automatycznie wzbudzają w nas współczucie dla dotkniętych taką czy inną
katastrofą. W pierwszym odruchu chcielibyśmy jakoś zareagować na te informacje, ale
mamy tyle obowiązków, tyle osobistych problemów, Ŝe szybko współczucie przeradza się
w niepamięć o tych, którzy stracili wszystko.
W tej intencji, którą rozpoczynamy nowy rok kalendarzowy papieŜ Benedykt XVI
zwraca naszą uwagę na pamięć o ofiarach, których jest bardzo wiele. Wystarczy wymienić
mieszkańców Haiti, Japonii, Sycylii, wybrzeŜy Pacyfiku, Azji Południowo-Wschodniej czy
mieszkańców naszego kraju tak mocno doświadczonych coroczną powodzią.
Warto w tym kontekście uświadomić sobie, Ŝe nie wolno nam zapominać o tych,
którzy naszej pomocy potrzebują nieustannie. Chodzi o to, byśmy świadczyli pomoc
zarówno duchową, jak i materialną nie tylko w przypływie emocji, podejmując się
jednorazowych akcji pomocowych czy modlitewnych. Lecz byśmy trwali w tej postawie
nieustannie, ucząc się dawania siebie innym, przyłączając się do modlitwy za ofiary i ich
najbliŜszych oraz wszystkich doświadczonych tą próbą, by w ten sposób prosić Boga
o ulgę dla ich cierpień.
INTENCJA MISYJNA
Aby zaangażowanie chrześcijan na rzecz pokoju było okazją do dawania świadectwa
o Chrystusie wszystkim ludziom dobrej woli.
Społeczność ludzką nieustannie rozdzierają konflikty wywołane niesprawiedliwością,
egoizmem i nienawiścią. O przemocy dowiadujemy się z mediów i z najbliŜszego
otoczenia: zniszczone Ŝycie, rozbite rodziny, podzielona społeczność, zatrute środowisko.
Czy pokój, którego wszyscy łakną, jest w ogóle moŜliwy? Czy jego brak nie jest głównym
zaprzeczeniem Odkupienia? Patrząc na to, co się dzieje, moŜna stracić nadzieję.
Ale przecieŜ Bóg-Człowiek nie był w lepszej sytuacji. Rozpoczął działanie w społeczności
podzielonej na biednych i bogatych, „sprawiedliwych” i „grzesznych”, wśród Narodu
Wybranego i rzymskich okupantów, śydów, Samarytan i pogan, niewolników i wolnych.
Ludziom Jego czasu mogło się wydawać, Ŝe Dobra Nowina, tak jak On ją rozumiał, nie
miała szans, by doprowadzić do jakichkolwiek zmian. Jednak Jego śmierć
i zmartwychwstanie okazały się zwycięstwem – przyniosły pokój, ale najpierw w relacjach
Boga z człowiekiem.
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim
wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas
do Ŝywej nadziei (1 P 1,3). „śywą nadzieję” trzeba wypraszać dla siebie, ale po to, by ją
nieść innym. Zgnębionym uczniom wracającym do Ŝycia, które opuścili, by iść za Jezusem,
nadzieję przywrócił sam Zbawiciel. Dzięki Niemu droga do Emaus stała się dla nich
objawieniem. Rozpoznali Pana podczas Łamania Chleba i zawrócili, by opowiadać
o Zmartwychwstałym. Potem Duch Święty dał naleŜącym do Chrystusa odwagę, mądrość
i zaangaŜowanie w dziele misyjnym. KaŜdy i kaŜda z nas jest na końcu tego łańcucha.
Trzeba budować więzi z ludźmi tęskniącymi za pokojem. ZaangaŜowanie na rzecz pokoju
juŜ jest dawaniem świadectwa ludziom dobrej woli o Jezusie Chrystusie. Mamy się stać
świadkami Księcia Pokoju.
